معرفی کتاب کنت مونت کریستو
کتاب کنت مونت کریستو به قلم الکساندر دوما که پس از اولین چاپ خود، در رده‌ی پرفروش‌ترین کتاب‌های سال قرار گرفت، با روایتی روان، بی‌نظیر و ماجراجویانه، داستان ملوان 19 ساله‌ای را به تصویر می‌کشد که دلباخته دختری زیبا شده است.
موضوع کتاب کنت مونت کریستو چیست؟
داستان کتاب کنت مونت کریستو (The Count of Monte Cristo) زمانی رخ می‌دهد که دوران سلطنت ناپلئون رو به اتمام است. در این داستان جوان دریانوردی به نام ادمون دانتس که چند چهره دارد و بسیار مرموز است، به تازگی کارش را گسترش داده و تجارتش رونق گرفته است. ادمون قصد دارد با دوست دوران کودکی‌اش ازدواج کند که نامش مرسده است.
روز عروسی ادمون و مرسده فرا می‌رسد، اما او به اتهام خیانت و جاسوسی مجبور به ترک معشوقه‌اش شده و به زندانی دور افتاده و وحشتناک تبعید می‌شود که کسی تا آن روز از آن زنده بیرون نیامده بود.
به زندان افتادن ادمون برای یک قاضی جوان و جاه‌طلب به نام ویلفور که مقاصد سیاسی بسیاری دارد، مفید است. بنابراین او را متهم کرده و به زندان می‌اندازد. زمانی که ادمون در حبس است، مدام به بی‌گناهی‌اش می‌اندیشد و به این که چرا به زندان افتاده است. همین بی‌گناهی سبب می‌شود تا او به فکر انتقام بیافتد. ادمون موفق به فرار از زندان شده و در مسیرش گنجی را می‌یابد، این آغاز مبارزه برای رسیدن به آزادی است.
یکی از نکات جذابی که در این رمان به چشم میخورد، توانایی بی‌نظیر الکساندر دوما (Alexandre Dumas) در به تصویر کشیدن مرگ شخصیت‌های داستان به شیوه‌های گوناگون است. مرگ با اسلحه، سم، شمشیر یا سکته در این داستان دیده می‌شود. در این داستان می‌بینید که کنت با خونسردی کامل قتل‌هایی بی‌رحمانه و ظالمانه را نظاره می‌کند.
نویسنده در طول روایت داستان، به دفعات از جذابیت مرگ سخن می‌گوید و این موضوع را یادآور می‌شود که مردم برای تماشای مرگ تا چه اندازه مشتاق هستند. الکساندر دوما در بخشی از این کتاب تاکید می‌کند که «در زندگی هیچ صحنه‌ای جذاب‌تر از صحنه مرگ نیست».
الکساندر دوما را بیشتر بشناسیم:
الکساندر دوما در سال 1802 در روستایی در نزدیکی پاریس دیده به جهان گشود. پدر او که ژنرالی در ارتش ناپلئون بود به دلایلی مورد خشم این ارتش قرار گرفت و همین موضوع باعث شد تا کم کم فقر گریبانشان را بگیرد.
هنگامی که الکساندر 4 ساله بود پدرش را از دست داد و مادر وی به سختی هزینه تحصیل او و دیگر فرزندان را تأمین می‌کرد. مادر همواره از شجاعت‌ها و رشادت‌های پدر در زمان جنگ برای الکساندر تعریف می‌کرد و به او دید روشنی از ماجراجویی و دلاوری می‌بخشید.
او که ملقب به سلطان پاریس است، یکی از محبوب‌ترین نویسندگان فرانسوی محسوب می‌شود که علاوه بر نویسندگی خبرنگار توانمندی نیز بوده است. او از پیشگامان مکتب رمانتیسیسم بود و بعضاً در کتاب‌هایش آثاری از مکتب رئالیسم دیده می‌شود. الکساندر دوما نویسنده پر کار و پر تلاشی بود و این موضوع را از سیصد عنوان کتابی که از وی منتشر شده است به وضوح می‌توان حس کرد.
در بخشی از کتاب کنت مونت کریستو می‌خوانیم:
تقریبا چهار سال از زندانی شدن دانتس گذشته بود و او آرزوی مرگ می‌کرد. وقتی غذایش را می‌آوردند آن را از بین میله‌های حفاظ پنجره بیرون می‌ریخت و آنقدر این کار را کرد که دیگر برایش نیرویی نماند و نمی‌توانست حتی تا پنجره برود. یک روز دانتس احساس کرد که مرگش رسیده است و عصر همان روز صدایی از دیوار شنید.
حیوانات چندش‌آور زیادی در سیاهچال زندان زندگی می‌کردند و شنیدن این صداها عادی بود. ولی این صدا ادامه داشت و مثل این بود که چیزی به سنگ‌ها میخورد.
این صدا تقریبا سه ساعت طول کشید و بعد سکوت شد. چند ساعت بعد، دوباره همان صدا آمد و نزدیک‌تر شد. دانتس فکر کرد حتما یکی از زندانی‌ها در حال تلاش برای پیدا کردن راه فرار است، با این فکر کمی امیدوار شد و چند لقمه نان و آب خورد، و احساس کرد دوباره جان گرفته است.
دانتس تصمیم گرفت به پیدا کردن راه فرار کمک کند بنابراین تخت خوابش را به کناری کشید، کوزه آبش را شکست و دو تکه تیز آن را پنهان کرد و بقیه‌اش را روی زمین باقی گذاشت. بعد از این که زندانبان صبحانه را آورد، دانتس با تکه‌های تیز کوزه شکسته به جان دیوار افتاد.
دانتس سه روز دیوار را کند و تکه‌های کوزه شکسته کاملا خرد و غیرقابل استفاده شدند. بعد، زندانبان را راضی کرد که اجازه بدهد ماهیتابه فلزی را در سلولش نگه دارد و از دسته آن برای کندن دیوار استفاده کرد.
دانتس بعد از سه ساعت کندن دیوار به مانعی برخورد کرد. دسته آهنی ماهیتابه هیچ تاثیری روی این مانع نگذاشت و او مجبور شد بالا یا پایین آن را بکَند.
دانتس گفت: «خدایا به من رحم کن. نذار تو ین نامیدی بمیرم.»
