کتاب درمان گیاهی با روش ابوعلی سینا نوشته محمدحسن نعیمی، با بهره‌گیری از منابع و مآخذ جدید علمی و مکاتبان با مراکز تغذیه و گیاه‌خواری بعضی کشورها و بر پایه‌ی درمان بر مبنای اختلاط چهارگانه‌ی طب قدیم، نگاشته شده است.
قرن‌هاست که آثار معجزه آسای داروهای گیاهی، این نعمت‌های بی‌دریغ خدادادی و پزشکان سبز به اثبات رسیده و میلیون‌ها نفر از خواص درمانی آن‌ها سود جسته‌اند و ده‌ها پزشک حاذق و نامی با زحمات زیاد، کوله‌بار تجربیات خود را یک به یک به شاگردان خود منتقل کرده‌اند.
مردم چین نزدیک به ۹۴% از امراض را با روش‌های گیاهی و طب سوزنی معالجه می‌کنند و داروهای خود را به دو سوم کشورهای جهان صادر می‌کنند و هر روز شاهد گرایش شرکت‌های داروسازی معروف جهان به ساخت داروهای گیاهی هستیم. ساخت بیمارستان‌های Sinai در آمریکا (که نام‌شان برگرفته از نام حکیم شهیر ایران، بوعلی سینا است) مؤید همین نکته است. از پیروان مکتب طب اخلاطی (Humorism) می‌توان به جالینوس، بقراط، رازی و بوعلی سینا اشاره کرد.
پیشینیان به خوراکی‌های طبیعی انرژی دهنده می‌گفتند (که شامل شیرین مزه‌ها مانند عسل و تند مزه‌ها مانند فلفل است). با مصرف آن‌ها علایم یا عوارض گرمی ایجاد می‌شود که عبارتند از: عوارض پوستی (جوش، خارش و غیره)، تورم غدد لنفاوی و گلو درد، سوزش ادرار، تلخی و باردار شدن زبان، ایجاد حرارت و عطش، عوارض کبدی، زیاد شدن و گاهی بدبویی عرق، چاقی، چرب شدن پوست و سر، افزایش احتمال مذکر شدن جنین، تقویت حافظه، خشک شدن بینی و دهان، ایجاد یبوست، تورم غده‌ی پروستات، تقویت حافظه، افزایش میل جنسی.
آنتی‌بیوتیک‌ها و پنی‌سیلین دارای طبع گرمند. از سوی دیگر، خوراکی‌های طبع سرد فاقد انرژی و حرارت هستند (شامل خوراکی‌های ترش مزه مانند مرکبات، و بی‌مزه مانند خیار و هندوانه) که با مصرف آن‌ها، عوارض و علایم سردی ایجاد و مشاهده می‌شود که عبارتند از: آبریزش دهان، قی در گوشه‌ی چشم، خواب زیاد، سستی و بی‌حالی، نمناکی پوست، افت فشار خون، سرگیجه، تهوع، کم اشتهایی، اسهال و استفراغ، سیاهی رفتن چشم، کاهش میل جنسی، ریزش مو، بالا رفتن احتمال مؤنث شدن جنین، ضعف حافظه، نازایی، تحریک دردهای عضلانی و خواب رفتن اعضا (در بیماران دارای فشار خون پایین محسوس‌تر است).
کسی که طبعی گرم دارد، یعنی مزاج وی با خوراکی‌های پر حرارت (شیرین یا تند) سازگار است، با خوردن سردی (برای مثال گوجه فرنگی، هندوانه و…) به اصطلاح سردی‌اش می‌کند که با مصرف کمی گرمی مانند نبات داغ یا عرق نعناع بهبود می‌یابد. از سوی دیگر، کسی که مزاج وی با خوراکی‌های کم حرارت (ترش و بی‌مزه) سازگاری دارد با مصرف گرمی (مانند مربا، حلوا، آنتی‌بیوتیک) به اصطلاح گرمی‌ا‌ش می‌کند، با مصرف مصلح آن یعنی سردی (مانند هندوانه، عرق کاسنی و دوغ ترش و…) بهبود می‌یابد.
